Nanda R-oeps! De situatie

De situatie van een schrijfster…

Deel #1: Kansloos

Kennelijk was het allemaal grappig, in ieder geval was het onverwacht: de situatie die ik beschreef waarin ik als schrijfster moest zien te overleven. ‘Ga dáárover schrijven,’ zei ze. (Dit was nadat ze instemmend had geknikt bij mijn suggestie dat ik me beter niet aan recensie-blogs moest wagen.)

Verschenen blogs in de serie ‘#Kansloos’:

Deel 1: De situatie van de schrijfster

Deel 2: Kansloos in de media

Deel 3: Kansloos in de boekhandel

Deel 4: Kansloos in 2020 – Terugblik

Deel 5: Kansen in 2021

De positie van de schrijfster

Wat is er aan de hand? Ik vertelde gewoon over mijn positie als schrijfster. Dat uit onderzoek steeds weer blijkt hoe seksistisch het boekenvak nog altijd is geregeld. Vrouwelijke auteurs worden op ALLE niveaus lager ingeschat: door zowel lezers, als vertegenwoordigers van uitgeverijen, als boekverkopers, als journalisten… Lekker startpunt, dus.

Daarnaast schrijf ik fictie. Dat is helemaal verkeerd. In de media kom je niet aan de beurt als fictieschrijfster die óók nog eens vrouw is. Om in de media te komen, moet je óf non-fictie maken (want dat levert aan tafel of in het blad meteen een lekker verhaal op), óf je moet een bestseller hebben. Die heb ik niet.

Voor mijn 5 eerdere romans nam ik mijn eigen leven als uitgangspunt.

1. (Twijfelgeval Eva,
2. Bitter en glamour,
3. Van familie moet je het hebben en kan je het krijgen ook,
4. Dik, druk en dronken, en
5. Sable.)

Vanaf roman 3 ben ik zelf de uitgeefster. Bij nr 1 was het een imprint van wat later Overamstel Uitgevers is geworden, en nr 2 werd uitgebracht door De Boekerij.

Toen ik het eenmaal zelf ging doen, zei de boekhandel categorisch: dan werken wij niet langer met boeken van jou.

Tekst gaat verder onder de foto…

Hoe los je het op als alles tegenzit?

Dus ja. Toen stond ik er alleen voor, met mijn mooie talent… Gelukkig had ik de tijdgeest in de rug; dankzij de digitalisering kon ik mijn publiek bereiken, dankzij Bol.com waren mijn boeken toch ergens te koop. (Niet alles aan de komst van Bol is slecht!)

Met de moed der wanhoop ploeterde ik voort… Ik volgde de ontwikkelingen in de marketing en paste die zo goed en zo kwaad als het ging, ook toe bij mezelf. Toen ik voor ‘Dik, druk en dronken’ aan de boekhandelaar vroeg of zij het manuscript wilde lezen, omdat ik daarmee haar winkel op de achterflap kon plaatsen en zelf alvast een quote had, toen keek zij (!) mij enkele seconden aan voordat ze zei: “Ik lees geen boeken over vrouwen.”

Het is net zo grappig als dat het treurig is. Maar goed dan, ik zal erover gaan schrijven…

Wil je reageren? Dat kan hier in onze community!