Nanda R-oeps! Kansloos in de boekhandel

De situatie van een schrijfster…

Deel 3 #Kansloos: De Boekhandel

Zoals beloofd schrijf ik een serie over mijn situatie als vrouwelijke romanschrijfster. Dit doe ik op verzoek van een jonge medewerkster, die het elke keer weer hilarisch vindt als ik vertel hoe vreselijk het eigenlijk is. Ik weet dat veel mensen mij met enige regelmaat in de pers zien. Toch schrijf ik dit keer over de kansloze missie om in de boekhandel te komen.

Deel 1: De situatie van de schrijfster

Deel 2: Kansloos in de media

Deel 3: Kansloos in de boekhandel

Deel 4: Kansloos in 2020 – Terugblik

Deel 5: Kansen in 2021 (genomineerd)

De schrijfster in de boekhandel

In mijn vorige blogs heb je gelezen hoe ik mij er, als vrouwelijke schrijfster zijnde (pleonasme, ik weer het, ik benadruk de vreselijke situatie maar even), toe gedwongen voelde om officiële feelgoodromans te schrijven.

Nu dat allemaal op orde is, moet ik nog maar zien hoe ik mijn boek kan verkopen – net als iedere andere schrijver. Hoe dat verloopt in de onmogelijke fuik voor de vrouwelijke auteur, zal ik deze keer dan maar beschrijven. Omdat mijn jonge collega er zo smakelijk om lacht! 😉

Blog gaat verder onder de foto.

Het verkopen van een boek

Normaal gesproken, of misschien beter gezegd vroeger ging de verkoop van een boek via de boekhandel. Vanaf mijn debuut in 1996 (ik weet het…;) tot aan mijn vertrek bij de gevestigde uitgevers, in 2008, werkte het zo. In de jaren 1996-2008 heb ik tientallen boeken gepubliceerd die door de boekhandels werden verkocht.

• Voor de kleintjes: Mijn prentenboek ‘Kusje’ is zelfs wereldwijd vertaald
• Voor de kinderen: Naast de talrijke ‘losse’ titels was ook mijn serie ‘Plaza Patatta’ direct vanaf de start in 2002 succesvol.
• Voor de tieners: Mijn Tanja-boeken uit de populaire serie Vlinders verkochten zó goed dat je van een kleine hitserie kunt spreken.

Dit alles lag vers in het geheugen aangezien het laatste Tanja-boek in 2004 verscheen. In de tussentijd had ik met Plaza Patatta-boeken steeds herdrukken bereikt. Eerste, tweede, derde druk… Daarnaast mocht in in 2010 en 2011 een eigen tv-serie maken voor KRO Kindertijd (‘Mijn eigen boek‘).

Dus ja, toen ik eenmaal als zelfuitgeefster doorging, had ik een zekere mate van interesse verwacht. Met mijn tv-programma deed ik bovendien goed werk voor het creëren van algemeen #leesplezier, dat leek me ook positief.

De argumenten voor het starten van Uitgeverij Nanda zal ik in andere blogs noteren, die doen er nu niet toe want die telden ook voor de boekhandelaar niet. De algehele respons toen ik in 2010 met mijn eerste ‘eigen’ uitgave kwam, was: ‘Zo hoort het niet, hier doen wij niet aan mee.’

En bam, de deur was dicht.

Mijn status als kroonprinses van de kinderboeken was ik op slag kwijt.

Blog gaat verder onder de foto…

Op de foto: eigen verkoop op een boekenmarkt in Tilburg, 2017.

Je mooie boek & de winkeliers

Hoe verkoop je je boek aan de boekhandel? De eerste jaren van het bestaan van mijn uitgeverij heb ik met vertegenwoordigers gewerkt.

In mijn boek ‘Publiceer jezelf‘ ga ik dieper in op de reacties van de boekhandelaren en het werken met vertegenwoordiging – alsook het verkopen van je boeken op boekenmarkten. Het bleek geen sinecure om nog in de winkels terecht te komen. Alles hing af van de 3 momenten per jaar waarop er boekenbeurzen waren. Alleen op deze dagen kon je je koopwaar aanbieden aan de handelaar.

Alleen… de handelaar liet de oren hangen naar de grote, gevestigde uitgevers. Daar konden ze goodie bags krijgen en daar hoefden ze niet zelf te beoordelen of de kwaliteit voldoende zou zijn. Het was bekend en bovendien gemakkelijker om publicaties van gevestigde uitgevers in de kopen. In het begin maakten wij onze flyers extra mooi met vrolijke vormgeving. Daarop kregen wij te horen dat de reactie was: ‘Gatver, kan ik niet gewoon de informatie op de plek krijgen waar ik die verwacht?’

Wat te doen als de boekhandel niet meewerkt…

Tegenwoordig verkoop ik mijn boeken voornamelijk via Bol.com en via mijn eigen webshop. Het voordeel daarvan is, is dat ik via mijn webshop het complete bedrag krijg dat de klant ervoor betaalt. Als auteur krijg ik maximaal 10% van de verkoopwaarde van mijn boek. Als een boek € 10,= kostte, ging daarvan € 1,00 euro naar mij. Zelfs dat is niet helemaal waar, want ik kreeg 7% en dus maar € 0,70 cent.

Via Bol verdiende ik minder dan wanneer mensen bij mijzelf kopen. Veel mensen weten inmiddels dat Bol.com enorme inkoopkortingen vraagt. Die kunnen oplopen tot wel 52%, waarbij de maker dus het kleinste deel van de taart krijgt. Maar voor mij, als ex-gevestigde schrijfster zijnde, voelde het anders. Tenslotte was ik bedragen van 7% gewend, óók toen ik allang alle communicatie rond mijn werk op mijn schouders had. Dat ik nu 48% kon verdienen, voelde nog steeds als rijkdom. Je kunt hierbij gerust van de wet van een versnellende achterstand spreken.

Natuurlijk heb ik mijn deur richting de boekhandelaar niet dichtgegooid, dat zou ik nooit doen, ook al voelde het alsof ze mij collectief lieten verzuipen. Maar ik heb besloten dat ik niet op de drempel voor de deur ga liggen smeken. Af en toe steek ik een handje uit, op dagelijkse basis gooi ik diverse balletjes op die mensen wel/niet opvangen. Zo ook richting boekwinkels. Soms zijn er boekhandelaren die er enthousiast op ingaan. Dat levert in de toekomst vast nog leuke samenwerkingen op – en dat is voorlopig voldoende.

Het vooroordeel van de boekhandelaar

Toen ik mijn roman ‘Dik, druk en dronken‘ publiceerde, was het even ‘in’ om aanbevelingen op de achterkant van je boek te plaatsen. Met die gedachte vroeg ik een boekhandelaar uit mijn stad of zij het leuk vond om dat voor mijn boek te doen. (Hierbij dacht ik natuurlijk dat de landelijke verspreiding van mijn boek ook gunstig voor de winkel kon zijn als die naam erop stond.) Haar reactie was, ik citeer: “Ik lees geen boeken over vrouwen“. En dat was dat.

Gelukkig heeft een lieve boekhandelaar uit Amsterdam Noord, Nathalie Scheffer, de eer uiteindelijk aangenomen. Zij las en schreef een heerlijke quote.

Gaat verder onder de foto: de boeken van Nanda Roep…

De winkelier en de bestseller

Ik leerde ‘the hard way’ dat dé boekhandelaar niet per se de liefhebber is zoals dat mij altijd is voorgeschoteld. Ik leerde ‘the ugly thruth’: dat het dé boekhandelaar meestal toch echt om de pegels gaat, en niet om de creatieve ontwikkelingen van de schrijver – en al helemaal niet om die te moeten ondersteunen! (In dat laatste hebben ze natuurlijk op zich wel gelijk.)

Wat ik bovendien leerde, is dat ik erg goed kan omgaan met de brute waarheid. Het gebrek aan loyaliteit richting mij, gaf me gek genoeg ook vrijheid om te experimenteren met mijn eigen webshop. Dat mijn boeken 3/4 van de tijd via Bol.com worden verkocht, geeft me daarom totaal geen schuldgevoel. Ik ben niemand iets verplicht.

Oké, ik merk dat deze blog te lang begint te worden, daarom zal ik deze opsplitsen in twee delen…

De boeken van Nanda Roep

Voor mijn 5 eerdere romans nam ik mijn eigen (vrouwen)leven als uitgangspunt. Vanaf roman 3 ben ik zelf de uitgeefster.

1. Twijfelgeval Eva, 2008, Foreign Media Group (Nu Overamstel Uitgevers)
2. Bitter en glamour, 2010, uitgeverij De Boekerij
3. Van familie moet je het hebben en kan je het krijgen ook,
4. Dik, druk en dronken, en
5. Sable.)

Daarna schreef ik officiële feelgoodboeken:

1. Leugens in de lente
2. Het heerlijke boek (verwacht in 2021)