Nanda R-oeps! Kansloos in de media

De situatie van een schrijfster…

Deel 2 #Kansloos: De Pers

Zoals beloofd schrijf ik een serie over mijn situatie als vrouwelijke romanschrijfster. Dit doe ik op verzoek van een jonge medewerkster, die het elke keer weer hilarisch vindt als ik vertel hoe zinloos het eigenlijk is. Ik weet dat veel mensen mij met enige regelmaat in de pers zien. Toch schrijf ik dit keer over de kansloze missie om in de media te komen.

Verschenen blogs in de serie ‘#Kansloos’:

Deel 1: De situatie van de schrijfster

Deel 2: Kansloos in de media

Deel 3: Kansloos in de boekhandel

Deel 4: Kansloos in 2020 – Terugblik

Deel 5: Kansen in 2021 (genomineerd)

De schrijfster in de media

Als schrijfster heb ik altijd geleerd dat je moet schrijven over wat je kent. In mijn geval: het leven van een vrouw. Nadat wetenschappelijk onderzoek van Corina Koolen aantoonde dat vrouwelijke schrijvers in ALLE lagen van het boekenvak een lager aanzien genieten (bij boekhandelaren, critici, lezers en vertegenwoordigers van uitgeverijen), begreep ik dat er slechts twee genres waren waartoe ik mij met enig fatsoen kon keren: de thriller of de feelgood.

Nadat mijn gebroken hart was geheeld, deed ik mijn research. Bij de boeken van Liane Moriarty (ook te koop via feelgoodboeken.nl), ging mijn hartje sneller kloppen. Zij speelt met plots en intriges, en houdt zich bovendien niet steeds aan eenzelfde opzet. Dit was mijn kans!

Dus ja, totaal geïnspireerd creëerde ik ‘Leugens in de lente‘. Over het leven van 3 vrouwen uit verschillende generaties, die alledrie gebukt gaan onder een leugen. Uiteindelijk kruisen de levens elkaar op een manier die niemand voor mogelijk had gehouden. Al zeg ik het zelf: een heerlijk boek!

Om er zeker van te zijn dat het boek haar feelgood-doel diende, heb ik een groep meelezers verzameld. Vijf vrouwen van eveneens drie verschillende generaties, net als in het boek, kwamen elke twee maanden bij elkaar om hun ideeën te delen over de voortgang van mijn verhaal. Een heerlijk project, ik kan niet anders zeggen. Dit was het moment waarop ik dacht dat de vernietigende resultaten van het onderzoek over vrouwelijke auteurs, misschien weleens mijn redding hadden betekend. Zo’n leuke richting had ik erdoor gevonden en met zóveel plezier werkte ik eraan.

Toen kwam het moment waarop we de pers moesten gaan benaderen…

Blog gaat verder onder de foto.

Het pluggen van een feelgoodboek

Odette is een zelfstandige pr-medewerker in het boekenvak. Zeer ervaren en heeft nauw contact met alle boekredacties van alle media: radio, tv, krant en tijdschrift. We kennen elkaar omdat zij voor mijn man, cabaretier, werk deed. Toen hij vertelde over zijn schrijvende vrouw, liet zij mij uit mijn werkkamer halen.

Ik was als een vondst voor haar en zo benaderde ze me ook. Wát een leuke vrouw! Wát een leuke activiteiten! Hier wilde ze heel graag mee aan de slag. We zijn ook nog eens leeftijdsgenootjes en sindsdien trekken we samen op.

Soms wat het moeilijk, mijn roman ‘Dik, druk en dronken’ had bijvoorbeeld voor Margriet een te heftige titel... (Dat was natuurlijk voordat ik wist dat vrouwen zich binnen feelgood danwel thrillers dienden te bewegen!)

Maar vaak lukte het ook wel. De Esta plaatste een groot interview, mijn roman Sable kwam als aankondiging in de vrouwenbladen en als groot interview in De Telegraaf. (Sable gaat over mijn vroegere relatie met een illegale allochtoon.) Ook radio 1 nodigde mij op prime time uit. Erg leuk allemaal.

Nu kwamen we met het feelgoodboek. Tenslotte waren hier de kansen voor mij, als vrouwelijke schrijfster zijnde (ik weet dat het een pleonasme is, maar ik benadruk de situatie nog maar eens, hè!) beter dan wanneer ik ‘romans’ schreef. Sowieso pakken boekredacties van kranten normaalgesproken mijn werk niet op, dat hadden we zelf al geconcludeerd (zij volgen meestens slechts één type boek, namelijk het (hoog)literaire genre), dus wat dat betreft maakte het geen verschil.

Blog gaat verder onder de foto…

Het feelgoodboek in de media

Nu kwamen deze rapportages terug:

• Als het niet over mijn persoonlijke leven gaat, is er in het interview niets ergs/bijzonders/dramatisch te vertellen. Dat is voor een medium niet erg interessant.
• Als je geen bestseller-auteur bent, kennen de lezers-kijkers-luisteraars je niet, en dat is voor een medium niet erg interessant.

We hebben het echt geprobeerd. Vooral Odette is er vol voor gegaan en als iemand het kan, is zij het wel. Maar het had geen zin… Gelukkig waren er wel de bloggers die volop – positief – over het boek hebben geschreven. Hier ontstaat echter het volgende probleem.

• Als bloggers over je boek schrijven, nemen boekhandelaren dat niet serieus.

Hoe dat verloopt in deze onmogelijke fuik voor de vrouwelijke auteur, zal ik een volgende keer beschrijven. Vooruit dan maar, omdat mijn jonge collega er zo smakelijk om lacht! 😉

Wil je reageren? Dat kan hier in onze community!

Gaat verder onder de foto: de boeken van Nanda Roep…

De boeken van Nanda Roep

Voor mijn 5 eerdere romans nam ik mijn eigen (vrouwen)leven als uitgangspunt. Vanaf roman 3 ben ik zelf de uitgeefster.

1. (Twijfelgeval Eva,
2. Bitter en glamour,
3. Van familie moet je het hebben en kan je het krijgen ook,
4. Dik, druk en dronken, en
5. Sable.)

Daarna schreef ik officiële feelgoodboeken:

1. Leugens in de lente
2. Het heerlijke boek (verwacht in 2021)

Bloggers over ‘Leugens in de lente’

Een kleine selectie…