Beschrijving
Over Mijn autistische kind en ik
‘Mijn autistische kind & ik’ vormt een bron van herkenning voor liefdevolle en soms radeloze ouders. Dit boek biedt een houvast voor de toekomst, en inzicht in de wirwar van organisaties en instanties. Het is zowel een steun als een troost van herkenning.
Het opvoeden van een kind met autisme vraagt veel van ouders. Uit een groot Australisch onderzoek blijkt dat ouders van een kind met autisme significant vaker last hebben van angst en depressie*. Zij krijgen bovendien opmerkingen van mensen om zich heen. Mensen zonder ervaring met autisme hebben vaak geen idee hoe het is om een kind met autisme op te voeden.
Voor ‘Mijn autistische kind & ik’ interviewde schrijfster en GGZ-medewerker Liselotte Dros ouders die tot hun verrassing autistische kinderen blijken te hebben. Het zijn openhartige, soms schrijnende verhalen over moeilijkheden met dochter of zoon. Er volgt geworstel met school, met eigen gevoelens… Het kan je flink van je stuk brengen en het heeft gevolgen voor alle aspecten van het sociale leven.
Interviewer Liselotte Dros is medewerker bij POH-GGZ in een Gezondheidscentrum. Daarnaast is zij schrijfster voor onder meer de lokale krant en Clavis Uitgeverij. In haar directe familie komt ook autisme voor, maar sinds deze interviewserie begrijpt zij pas echt welke uitdagingen zij moeten beslechten.
Uit het voorwoord van Liselotte Dros:
Toen ik begon aan dit boek vanuit mijn passie voor hulpverlening en schrijven, had ik één doel voor ogen: een hulpmiddel creëren dat herkenning, begrip en ondersteuning biedt aan ouders van kinderen met autisme. Her- en erkenning is zó belangrijk; het besef dat je niet alleen bent, kan enorm helpen. Wat begon als een idee groeide uit tot een reis vol ontroerende, confronterende en leerzame momenten.
De titel van dit boek, ‘Mijn autistische kind en ik’, kan vragen oproepen. Moest dat niet ‘Mijn kind met autisme en ik’ zijn? In eerste instantie dacht ik, vanuit mijn professionele achtergrond, dat een kind geen autisme is, maar het heeft. Maar tijdens het schrijfproces kreeg ik andere inzichten.
Zo vertelde een moeder mij dat zij en haar dochter autisme niet los van elkaar konden zien: “Het is wie zij is,” zei ze. “Ik zou ook niet zeggen dat ik vrouwelijkheid heb, of dat ik heb moeder. Het is geen accessoire die je achterlaat. Het is altijd aanwezig, het kleurt alles.” Een andere moeder zei dat ze, zelfs als er een pil bestond die autisme zou ‘genezen’, die nooit aan haar kind zou geven. Haar kind zou dat zelf ook niet willen. Deze verhalen hebben me laten zien dat autisme veel meer is dan een label; het is een onderdeel van identiteit.
Wat mij tijdens het schrijven diep raakte, was hoe heftig het leven achter de voordeur soms kan zijn in gezinnen waar autisme een rol speelt. Ouders vertelden over beperkingen in hun sociale leven: hoe ze soms letterlijk de deur niet uit kunnen. Ze deelden ook hun frustratie over het onbegrip van mensen in hun omgeving. Onbegrip van vrienden, familie en zelfs hulpverleners.
Tegelijkertijd vond ik het bijzonder om te zien hoe veerkrachtig deze gezinnen zijn. De ouders en hun verhalen zijn niet geselecteerd, het was geen zoektocht naar ‘drama’, maar simpelweg werd de realiteit weerspiegeld zoals die werd gedeeld.
Illustraties zijn verzorgd door Silly Productions.
Lees ook deze blog over ‘Mijn autistische kind & ik’.
