Je bent hier:

Dan toch de docente

Dan toch de docente

In 2022 heb ik twee scholen uit de brand geholpen als invaldocente. Een creatieve MBO in Utrecht en een onderwijskoepel in Deventer, waar ik de klassen VMBO Basis aan het staartje van hun schooljaar nog wat Nederlandse lessen gaf. Althans, probeerde te geven… Ik deed mijn best en de leerlingen ook. Eigenlijk doe ik ons allemaal tekort, want het ging best goed. Het was gezellig. We hebben geschreven en we hebben gelachen. Op beide scholen was ik circa 10 weken actief. Toch zei ik deze zomer: ‘Ik denk dat ik het hierbij laat.’

Zo is het mooi geweest

Het leek me zo wel mooi geweest. Ik heb inzicht gekregen in de opbouw van een les. Ik heb empathisch vermogen opgebouwd  richting de leefsituatie van een leerkracht; het team met collega’s, de klassen vol kinderen. Het is best wel een heftig en vrij ingrijpend beroep!

Als schrijfster heb ik een boek ‘Creatief schrijven met de klas!’ samengesteld waarbij ik leerkrachten vanuit mijn bekende wereld – het boek – ondersteun bij de lessen. Tegelijkertijd werkte ik met mijn uitgeverij aan drie enorm grote projecten voor drie verschillende, prachtige organisaties. Dus ja, ik vond het mooi.

(blog gaat verder onder de foto.)

De onverwachte events

Maar toen kreeg mijn man via een contact uit zijn businessclub een appverzoek van diens vrouw aan zijn vrouw – ik dus. Ik bedoel maar aan te geven dat er via-via-via iets gebeurde. Deze vrouw herinnerde ik mij goed – namelijk van een wijnovergoten barbecue toen ik net uit Parijs was teruggekeerd. Zij werkte op een MBO en ik had gezegd dat ik het liefste op een mbo les zou geven. Nu kwam de vraag of ik wilde invallen… Vier dagen per week…

Zonder nog na te denken

Maar nee, dat zou toch te lang en te veel zijn? Ik controleerde de vacatures van deze onderwijsinstelling, een ROC in mijn regio. Dat deed ik vooral vanuit een journalistiek instinct en de behoefte aan achtergrondinformatie, terwijl in mijn achterhoofd de beslissing tolde dat 0,8fte (vier werkdagen) te veel zou zijn naast het runnen van mijn uitgeverij.

Terwijl ik dit deed, zag ik een totaal andere vacature. Ik wist meteen dat deze een match met mij zou zijn. Vakinhoudelijjk, maar ook vanwege de 0,3fte… Zonder nog na te denken, belde ik het nummer van de teammanager.

(Blog gaat verder onder de foto)

In een oogwenk

Binnen een week had ik de baan. Zij hadden gelukkig hetzelfde gevoel als ik: dit is een match. Het gaat om 0,3fte (anderhalve werkdag) met soms een uitbreiding naar 0,4fte, afhankelijk van de stageperiodes. De vakinhoudelijke lessen vallen samen met mijn hobby’s en interesses. (Te weten kleding maken en huis inrichten – ik deel hier meestal niet zoveel over op socials.) Dus ja, voor mijn gevoel heb ik het speldje in de hooiberg gevonden! (Voor het hele traject in het onderwijs: zie de links onderaan deze blog.)

Mijn man schoot in de lach. ‘Dus nu doe je het toch?’ Yep, zo flexibel kan ik dus zijn. Als het goede voorbijkomt, moet je de kans begrijpen en erop reageren. Dat heb ik nu gedaan.

(Blog gaat verder onder de afbeelding – foto maken met zwemlesconcept)

 

De toekomst

Nu ben ik dus toch de docente Nederlands. In eerste instantie dit schooljaar en via interne vacatures zou het moeten worden verlengd. Hoe dat precies verloopt, weet ik nog niet. Misschien is het interessant als ik ga bloggen over mijn inzichten, misschien zet ik soms wat lessuggesties in een blog – alles moet zich nog wijzen… Maar de eerste horde is genomen. Ik, Mevrouw de Schrijfster, ben toegetreden tot het docentenkorps.

Blogs over mijn omwegen in het onderwijs

Wil je meer weten over het boek ‘Creatief schrijven met de klas’? Klik hier en neem contact met ons op!