Je bent hier:

Hoe zat ik erbij voordat ik besloot mijn werk om te gooien..?

De uitgangspositie

Hoe zat ik erbij voordat ik besloot mijn werk om te gooien?

Deel #1

 

*longread*

DE SERIE:

deel #1:Hoe zat ik erbij voordat ik besloot mijn werk om te gooien?

deel #2: Welke mogelijkheden heb ik als ik mijn werk anders wil invullen?

deel #3: Dit is de bijbaan waarvoor ik ben aangenomen

LEES OOK: Wat ik leerde in 25 jaar schrijverschap

Dit is hoe het begon…

Tijdens de lockdown maakte Silvester zich grote zorgen om zijn inkomen. Dat ergerde mij. Natuurlijk had hij alle reden tot ongerustheid; tenslotte waren de theaters gesloten en hij zat al een jaar zonder inkomen.

Aan onze vriendin (Astrid de Jong) zette hij zijn zorgen uiteen – zij viel hem bij – toen ik tot mijn verbazing korte metten maakte met het gesprek. Dat deed ik met woorden van deze strekking: ‘De boekenwereld is al tien jaar geleden ingestort. Ik krijg geen leenrechten meer, niemand wil nog lezen, alles is onmogelijk geworden en ik moet het er óók mee zien te redden.’

Zelf was ik door deze woorden flink verrast. (Het maakte op hen weinig indruk.) Maar op slag realiseerde ik me hoe kansloos ik de werksituatie eigenlijk vind/vond…

(Lees hier de blogserie: De kansloze situatie van de schrijfster.)

Dit is hoe het nog veel eerder was begonnen…

 

Destijds, in 2008, ben ik op het nippertje bij de gevestigde uitgevers vertrokken, is nog altijd mijn overtuiging. Want sinds de kredietcrisis wordt volgens commerciële systemen tot publiceren besloten – en ik zou het in die structuur niet hebben gered. Ik ben ervan overtuigd dat mijn uitgevers me naar een zijtoneel zouden hebben geschoven, ook al heb ik daar feitelijk geen reden toe.

Maar goed, het doet er ook niet toe, want vanwege mijn wens om multimediaal te mogen werken, heb ik destijds mijn eigen Uitgeverij Nanda opgericht. (Meer hierover in het boek ‘Publiceer jezelf!’) Voor mijn gevoel van avontuur en mijn zin in uitdaging is het een geweldige rollercoaster geweest om te leren publiceren, en om de boekenwereld van alle kanten te mogen meemaken.

Omdat destijds het ene na het andere boekenbedrijf failliet ging, had het voor mij geen zin om haast te maken en geld te willen verdienen – de markt was daarvoor veel te onrustig. Er kwamen apps, luisterboeken en e-books, streamingdiensten; de digitale ontwikkelingen. Het zou mij niet lukken om elke trend achterna te gaan, dus besloot ik maar beter af te wachten en stug door te bouwen aan wat mij voor ogen stond: een langlopende serie (Plaza Patatta) die geschikt zou zijn voor iederéén in de klas.

Ik leerde de materialen te maken die nodig waren om leesplezier te stimuleren: video’s, knutselplaten, kinderkookrecepten en meer. Want ja, er was geen geld om het uit te besteden en bovendien vond ik het ongelooflijk fijn om nieuwe skills te leren. Terwijl mensen in mijn (boeken)netwerk al wilden dat ik iets ‘nieuws’ zou doen, ontwikkelde ik me stug door.

Ik leerde Photoshoppen voor de knutselplaten en ik leerde boeken opmaken in InDesign. Ik leerde e-books programmeren en ik leerde websites ontwerpen. Uiteindelijk leerde ik ook editen (in meerdere programma’s, might I add) en ik startte een boekenkanaal op youtube. Het kostte wat tijd, het kostte véél tijd – jarenlang! Maar voor de nieuwsgierige mens was het een walhalla en ik verdiende er nog wat centjes mee ook (soms).

In die periode van circa tien jaar was er naast dit leerproces ook gelegenheid om mijn jeugddromen te realiseren – zolang er nog geen vaste grond onder de voeten was. Ik schreef en zong op 3 cd’tjes (dank aan Stijn van der Loo). Ik bedacht en presenteerde een televisieprogramma. Ik schreef en speelde een schoolvoorstelling, plus een liedjesprogramma, en later een heuse familiemusical. (Alles waar geen naam achter staat: met dank aan Silvester Zwaneveld.)

Uiteindelijk herstelde de boekenmarkt zich enigszins en het werd tijd om weer een ‘normaal’ inkomen te willen verdienen. Het landschap was nu veranderd. Voor de kinderboekenschrijfster was het belangrijk geworden om educatief te kunnen werken. ‘We moeten nut hebben,’ zei ik concluderend en in het begin ook gekscherend. Maar lessen maken kon ik toen (nog) niet…

 

Dit is hoe het daarna begon…

 

Ik leerde creatieve lees- en schrijflessen ontwerpen. In samenwerking met bibliotheken Liemers Kunstwerk (dank aan Mirelle Besselink) stelde ik een schoolproject voor leesplezier samen. Dankzij test- en pilottrajecten in de regio’s Zevenaar en Apeldoorn, Gelderland, kon ik voor Stichting Leesplezier een 4-weeks Project voor Leesplezier maken – onze grote trots.

Daarnaast hielp ik schrijvers met het publiceren van hun eigen boek. Mensen die om welke reden dan ook geen toegang (meer) hadden tot gevestigde uitgevers, huurden mij in om hun boek te realiseren. Oh boy, wat een eer!!

Op deze manier redde ik me eerlijk gezegd heel aardig. Mijn inkomen werd weer acceptabel, sterker, het had er in geen tien jaar zo goed voorgestaan.

Terug naar hoe het begon…

Maar toen reageerde ik tot mijn verrassing dus zo kribbig op Silvester en zijn zorgen. Ineens realiseerde ik me dat ik té blij was met het stabiliseren van mijn inkomen. Moest ik daar niet veel te hard voor werken? Iemand met zoveel kennis en kunde als ik (tja) zou gemakkelijker een stevige basis moeten kunnen vinden. Maar dat had ik niet. Alles was nog altijd zeer onzeker. Wie zei dat dit tien jaar lang goed zou gaan? Ik word binnenkort vijftig… Wie zei dat het nog tien maanden goed zou gaan…?

Toen ik me jarenlang als vrije schrijfster bewoog, had ik een diploma journalistiek (HBO) als achtervang. Door mijn leuke jaren bij Trouw en Viva kende ik een flink team van potentiële collega’s. Maar: tegelijk met het boekenveld, was óók het journalistieke veld (print) ingestort. Mijn complete netwerk werd zo’n beetje binnen één crisisjaar ontslagen! Sommigen hoorde pas dat een blad zou ophouden nadat de laatste editie al naar de drukker was. Het (superfijne) (en professionele) netwerk waardoor ik me veilig waande, was nu zelf freelancer, of actief als leerkracht op onze vroegere opleiding.

‘Eigenlijk zou ik een baan voor 1-2 dagen erbij moeten hebben,’ begon ik te zeggen, ‘voor de zekerheid.’ Na een decennium hoogvliegen was ik daar wel aan toe. Af en toe gooide ik een balletje op: een invalklusje hier, een vervangend baantje daar… Maar ze vonden me óf overgekwalificeerd, óf ik had niet het juiste diploma. Oei, dit zou nog moeilijker worden dan verwacht…

 

In het volgende artikel zal ik vertellen wat de overweging was en waartoe ik heb besloten! Dank voor je geduld! x

Lees nu deel #2: Welke mogelijkheden heb ik als ik mijn werk wil omgooien?

Wil je reageren? Dat kan hier.

De romans van Nanda Roep

  1. Twijfelgeval Eva (2008, Truth & Dare – Foreign Media Group)
  2. Bitter en glamour (2010, De Boekerij)
  3. Van familie moet je het hebben en kan je het krijgen ook
  4. Dik, druk en dronken
  5. Sable
  6. Leugens in de lente – genomineerd voor The Indie Awards 2020
  7. Het hoogste woord (verwacht in 2022)